دیسک های فشرده یا همانCDکه امروزه کاربردهای فراوانی در زندگی ما دارند، در سال۱۹۸۰به دنیا وارد شدند. ولی چرا دیسک های فشرده۷۴دقیقه ای هستند، نه۶۰دقیقه ای و نه۷۰دقیقه ای !؟
هفتاد و چهار دقیقه بودن آنها را می توان تقصیر یک مرد ناشنوای آلمانی گذاشت.
شرکت سونی و فیلیپس که آن زمان در حال طراحی استانداردCDبودند بین اندازه دیسک های فشرده با هم اختلاف داشتند. شرکت فیلیپس به دنبال طراحی دیسک های با قطر۱۱/۵سانتیمتر بود و سونی به۱۰سانتیمتر بسنده کرده بود.
هر کدام از۲استاندارد فوق می توانستند۶۰دقیقه از موسیقی استریو با نرخ۱۶بیت و با فرکانس۴۴٫۰۵۶هرتز را در خود جای دهند. ولی این مقدار از دید آقای نوریو اهگا کافی نبود. وی که یک تاجر ابزار الکترونیکی در ژاپن بود و برای خوانندگی اپرا هم تعلیم دیده بود، پس از اینکه از کیفیت پایین ضبط صوت سونی به آن شرکت تحت یک نامه شکایت کرد، به استخدام سونی درآمد و پس از گذشت زمان در سال۱۹۸۲مدیر شرکت سونی گردید. وی که علاقه خاصی به موسیقی کلاسیک داشت، اصرار داشت که باید سمفونی نهم لودویگ وان بتهوون را بر روی یک دیسک فشرده جای داد.
به گفته فیلیپس : طولانی ترین اجرا۷۴دقیقه به طول انجامید … موسیقی که در فستیوال شهر بایروت آلمان در سال۱۹۵۱به رهبری ویلهلم فورت ونگلر اجرا گردید را نمی شد در۶۰دقیقه جای داد.
و این بود سرآغاز دیسکهای۱۲سانتیمتری که۷۴دقیقه ظرفیت داشتند، استانداردی که متاثر از نوابغ آلمانی و ژاپنی ایجاد شد.
سلام
شرکت سونی و فیلیپس که آن زمان در حال طراحی استاندارد CD بودند بین اندازه دیسک های فشرده با هم اختلاف داشتند. شرکت فیلیپس به دنبال طراحی دیسک های با قطر ۱۱/۵ سانتیمتر بود و سونی به ۱۰ سانتیمتر بسنده کرده بود.