از ابتدایی ترین اسمارت واچ های دنیا تا ساعت های هوشمند امروزی

این روزها بسیاری از افراد و البته علاقه مندان دنیای تکنولوژی ابزاری را بر پشت مچ دست خود می بندند که داده های آماری مرتبط به فعالیت های ورزشی آنها را به ثبت می رساند، اعلانات موبایل شان را به نمایش در می آورد، دستورات صوتی دریافت می کند و زمان را هم نشان می دهد و ناگفته نماند که این گجت “ساعت هوشمند” نامگذاری شده است.

محبوبیت دیوایس یاد شده طی سال های اخیر به شدت رو به افزایش بوده و تحلیل گران پیش بینی می کنند با ورود اپل به بازار این محصولات توجه کاربران نیز به آنها بیشتر و رقابت بین تولید کنندگان شان داغ تر خواهد گشت.در ادامه بااخبار آی تیبازار همراه باشید.

نکته در اینجاست که بر خلاف تصور بسیاری، ساعت های هوشمند گجت های چندان جوانی نیستند و در سال های دور نیز کمپانی های متعددی تلاش کرده اند تا چنین ابزارهایی را تولید و به دست مصرف کنندگان برسانند هر چند که تکنولوژی در دهه های گذشته به قدر امروز پیشرفته نبوده و به طبع آن دیوایس های تکنولوژیک هم محدودیت های بسیاری را تجربه می کردند.

اولین تلاش برای وارد کردن توان محاسباتی به ساعت های مچی در سال های مرتبط به دهه ی ۸۰ صورت پذیرفت و البته حاصل این کوشش اگرچه به اندازه ی اپل واچ امروزی جذاب نبود، ولی در زمان خود محصولی بسیار گیک پسند و قابل توجه را روانه ی بازار نمود.

ساعت هوشمند دیجیتال واچ دیتا-۲۰۰۰ محصول سیکو

اجازه بدهید به ۱۹۸۳ بازگردیم، هنگامیکه کمپانی سیکو (Seiko) “دیجیتال واچ دیتا-۲۰۰۰” را رونمایی و معرفی کرد. ذخیره سازی یادداشت ها بر روی حافظه داخلی، مهم ترین قابلیتی بود که محصول سیکو با خود به همراه داشت و در اصل ساعت مورد بحث می توانست متنی شامل ۲۰۰۰ کاراکتر را در درون حافظه اش بگنجاند.

شاید توانایی ذخیره سازی داده در این حجم این روزها اهمیت چندانی نداشته باشد ولی در آن ایام کاربران قادر می شدند تا شماره تماس های دوستان و آشنایان شان را به جای دفترچه های کاغذی در درون ساعت هوشمند خود وارد نمایند و یا یادداشت هایی مهم و ضروری را همواره به همراه داشته باشند.  برای نوشتن متون در ساعت هم خبری از یادداشت برداری صوتی و سایر تکنیک های امروزی نبود و می بایست آن را به یک کیبرد ویژه وصل نمایند.

ساعت هوشمند سیکو RC-1000

سال بعد یعنی در ۱۹۸۴ سیکو  RC-1000 را معرفی کرد؛ این مدل نیازی به کیبرد ویژه ی دیتا-۲۰۰۰ نداشت و کاربران حالا می توانستند متون خود را بر روی یک کامپیوتر شخصی IBM و یا Apple II تایپ نموده و سپس آنها را از طریق کابل به ساعت شان منتقل نمایند.

ساعت هوشمند Timex Datalink

پس از کوشش های سیکو بازار برای ۱۰ سالی بحثساعت هوشمندرا به فراموشی سپرد یا حداقل اتفاق چشم گیری در آن رخ نداد، اما عاقبت کمپانی Timex محصولی جدید را با عنوان Timex Datalink معرفی کرد. ساعتی که با همکاری مایکروسافت توسعه یافته بود و گفته می شد قرار است جای PDA ها یا همان ابزارهایی که با نام دستیار دیجیتالی از آنها یاد می شد را بگیرد.

سعی مشترک ساکنین ردموند و ساعت سازان از توانایی ذخیره سازی ۱۵۰ مخاطب برخوردار بود و همچنین امکان بارگذاری برخی داده ها از کامپیوتر را نیز داشت.

ساعت هوشمند IBM WatchPad

IBM WatchPad که در سال ۲۰۰۱ پا به عرصه ی وجود گذاشت، نسبت به همه ی آنچه تا پیش از این ذکر شد هوشمند تر بود؛ ساعتی که با نمایشگر ۳۲۰ در ۲۴۰ پیکسلی، پردازنده ی ۷۴ مگاهرتزی و ۸ مگابایت رم امکان اجرای توزیع خاصی از لینوکس را فراهم می کرد و البته حضور سیستم عامل بر روی آن عملاً به توسعه دهندگان امکان می داد تا برای اش اپلیکیشن تولید نمایند.

از همه ی اینها که بگذریم WatchPad بسیار پیشرو بود زیرا پشتیبانی از تکنولوژی بلوتوث و حسگر اثر انگشت را نیز با خود به همراه داشت و حتی در کنارش همانند اپل واچ امروزی یک چرخنده یا اصطلاحا crown نیز تعبیه گشته بود.

ساعت هوشمند اسپات واچ محصول مایکروسافت

کمی بعد و در ۲۰۰۴ مایکروسافت رسماً وارد صحنه شد وساعت هوشمندخودش را معرفی کرد. دیوایس مذکور “اسپات واچ” نام داشت و البته در آن دوران برای بسیاری هیجان انگیز محسوب می گشت.

گجت پوشیدنی مورد بحث از قابلیت اتصال بی سیم به شبکه MSN Direct برخوردار بود و بدین طریق اطلاعات مرتبط به پیش بینی وضعیت آب و هوا، اخبار و بازار بورس را دریافت و به کاربران نمایش می داد. اما مشکل در اینجا بود که اهالی ردموند قیمت بسیار بالایی را برای “اسپات” مطالبه می کردند و لذا طی اندک زمانی خط تولید آن به خاطر عدم استقبال عموم متوقف گشت.

رفته رفته و طی سال های اخیر یکبار دیگر فعالان بزرگ عرصه ی تکنولوژی تصمیم گرفتند تا مفهوم ساعت های هوشمند را به میان آورده و بر حسب پیشرفت های صورت پذیرفته مجدداً این گجت ها را تولید و شانس شان را در بازار محک بزنند؛ اینبار به نظر می آید با توجه به تنوع محصولات موجود اوضاع چندان هم بد نیست هر چند که هنوز هم به باور بسیاری ساعت های هوشمند به یک نیاز اساسی پاسخ نمی دهند و این نکته می تواند بدل به پاشنه ی آشیل آنها شود.